Założyciele teatru

Założycielami Teatru Łata są Wioletta i Sławomir Dadej – twórcy niezależni, z teatrem związani od lat 90-tych.

Sławomir Dadej:

  • 1992-2003 Teatr Biuro Podróży,
  • 1993-1995 Teatr Ósmego Dnia,
  • od 2008 Teatr Ewolucji Cienia.

Wioletta Dadej:

  • 1991 – 1995 Teatr Zgrzyt,
  • 1996 Teatr Verte,
  • 1996 – 1997 projekt Pieśń Kozła,
  • od 2008 Teatr Ewolucji Cienia.

Powstanie teatru

O powstaniu teatru dla dzieci zadecydowała nie tylko praktyka i zdobyte wcześniej doświadczenia teatralne ale również osobiste. Fakt rodzicielstwa zwrócił ich uwagę ku magicznemu światu dziecka. Efektem tego był ich pierwszy interaktywny spektakl dla dzieci „Podróże dookoła świata” (XII 2001), grany zresztą do dziś.

Spektakle Teatru Łata

Produkcje to:

  • „Podróże dookoła świata” (XII 2001)
  • „Cyrk Julcio” (III 2003),
  • „Jak Skierka i Chochlik prezentów szukali” (XII 2003),
  • „Mariaki” (II 2004)
  • „Bal na dworze”(I 2005),
  • „Wesołe igraszki” (VI 2006),
  • „Koń by się uśmiał” (X 2009),
  • „Morskie opowieści” (VI 2014).

Inna działalność artystyczna, współpraca

Aktorzy Teatru Łata od 2008 roku równolegle prowadzą Teatr Ewolucji Cienia którego odbiorcą jest młodzież oraz osoby dorosłe.

Od 2005 roku współpracuje z nimi Mirosław Ogórek (wcześniej solista Polskiego Teatru Tańca Conrada Drzewieckiego, później Ewy Wycichowskiej, aktor Teatru Ewolucji Cienia), a od 2014 Kamil Zawadzki (aktor Teatru Ewolucji Cienia).

Twórczość teatru

Twórczość Teatru Łata zanurzona jest w nurcie physical theater, rzadko spotykanym w przestrzeni sztuki dla dziecka. Spektakle wyróżnia więc wyrazisty ruch, ekspresja i narracja prowadzona bez pomocy słów. Twórcom zależy aby otworzyć wyobraźnię dzieci i pokazać , że istnieje fascynująca przestrzeń dźwięku , obrazu i ruchu, która niejednokrotnie mówi więcej niż wiele słów.

Jak sami twórcy podkreślają:

Nie robimy teatrzyku dla dzieci ale prawdziwy TEATR.

W praktyce oznacza to, że doceniają widownię dziecięcą i nie traktują jej z przymrużeniem oka, jako mniej wymagającą, a wręcz przeciwnie. W swojej twórczości kierują się zasadą, że dziecko to wielki mały człowiek, wymagający przynajmniej tyle samo uwagi co widz dorosły, a może nawet więcej…